Resim az çok anlatıyor;ama yine de azda olsa hatırlatmakta fayda var.”Onların mallarında dilencinin ve (iffetinden dolayı durumunu açıklamayan)yoksulun bir hakkı vardır.”(Zariyât,51/19)Sırf okumak için yazıyı okumakla kalmayalım ki bu boşa zaman kaybıdır.
Düşünme faslından sonra da harekete geçelim mesela.Ölü bir düşünceden ibaret ziyan olmasın.
Çok zor gelecek nefsimize belki ama gülümsemekte bir sadakadır.Mutlaka Sadaka-i Cariye(Öldükten sonra da faydası ve sevabı süregelen iyilikler:Cami,çeşme yaptırmak,ilmi bir eser bırakmak vs.) olarak bir şey bırakamam diyenler için “çorbada tuz olmak” deyimini hatırlatırım.
Şöyle düşünelim hep birlikte:Misafirliğe gittiğimiz veya kiracı kaldığımız evde pek bir şeyler almayız.
Çünkü,geri dönüşte bize yük olacak fazlalıkları taşımak zorluk çıkaracaktır.
Dünyada da kalıcı olmadığımızı;gidenlerin geri dönmemesinden yüz yıllardır tecrübe ediyoruz.
Peki bu kadar “eşya” ile bize “yük olan günahlarımız” ile hiç zorlanmayacağımızı mı sanıyoruz?
Bugün eksik olan bir boya kaleminden tutunda ufalıp bayatladığı için çöpe attığımız ekmek kırıntısına kadar hesaba çekileceğiz.
Yeryüzünde her şeyin sahibi Rabb’in, rızkını fazlasıyla vermedi mi?
Açlıktan ölecek kadar zorda mı kaldık sanki…
Belki yeni çaput yığınlarına ayağımızı geçirmeden belki ağzımıza götürmeden çilekli,muzlu veya altın kaplama tatlımızı;son nefesimizi vereceğiz.
Ölümden kaçış olmadığını bile bile yaşamak için çırpınarak…
Ekrandaki aç-susuz masumlara bakıp ah vah etmekle sorumluluktan kurtulduğumuzu sanıyoruz ya;oysa üzerimizde tam takır, dolapta ise iç içe geçmişleri almak yerine bir yetimi doyurabiliriz.O fazlalıkların orda durmasının zararı olurken nasıl rahat bir vicdanla halen harekete geçmiyoruz/geçemiyoruz.
Bizi tutan nefsimiz mi yoksa her şeye sahip olarak mutlu olduğunu sanan çevremiz mi?Unutkan insanoğlu dünyaya geri döndürülemeyeceğini, kısa bir ömürle misafir edildiğini hatırla.
Unuttuğumuz sürece gaflet uykusundan uyanmak şöyle dursun,başkalarını da kendimizle birlikte yakacağız.
En kötüsü de bir kere geliyoruz bu dünyaya diye yaptığımız tüm hatalar bir kere gittiğimiz ahirette;bir kere yazılmış olacak…
Seni kurtaracak olan belki küçük bir gülümsemen,minik bir yardım dokunuşun ya da samimiyet kokan güzel bir sözün olacak.
Kendine saklayarak; çevrendekilere de ahiretine de yazık etme.
Unutma ey insanoğlu ölüm çat kapı gelir,onu nasıl karşıladığın dünyada neler yaptığınla ilişkili olabilir.Yaşadığımız gibi ölmek deyimi finalimiz olsun…
Kuguduck 